روش ساخت نشان سینه فلزی
ساخت نشان سینه، به عنوان یکی از ابزارهای تبلیغاتی و ایجاد هویت برند، به دلیل سادگی و کاربردی بودنش مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زیر، روش ساخت نشان سینه تبلیغاتی را شرح می‌دهیم:
- طراحی: ابتدا، باید طرح نشان سینه تبلیغاتی را تهیه کنید. می‌توانید این کار را با استفاده از نرم‌افزارهای گرافیکی انجام دهید و طرح مورد نظر را بر روی نرم‌افزار طراحی کنید.
- پرینتر: سپس، باید طرح را بر روی کاغذ مناسب چاپ کنید. می‌توانید از پرینترهای معمولی استفاده کنید و یا اگر تعداد بیشتری نیاز دارید، از خدمات چاپگری حرفه‌ای استفاده کنید.
- برش: پس از چاپ طرح، باید آن را برش دهید و از قالب‌های برش مخصوص نشان سینه استفاده کنید تا نشان سینه شکلی دقیق و منظم داشته باشد.
- انتقال به فلز: سپس، طرح چاپ شده را بر روی فلز نقل می‌کنید. برای این کار، می‌توانید از ابزارهایی مانند لیزر برش، پرس فلز یا حتی دستگاه‌های خاصی که برای انتقال طرح به فلز استفاده می‌شوند، استفاده کنید.
- اضافه کردن پین: در مرحله آخر، پین را به نشان سینه اضافه کنید تا بتوانید آن را به لباس یا کیف بچسبانید.
به طور کلی، ساخت نشان سینه تبلیغاتی یک فرایند ساده است و می‌توانید با داشتن ابزارهای مناسب و یا استفاده از خدمات چاپگری حرفه‌ای نقش بسیاری مهمی دارد.
پس از قرار دادن سنگ روی دستگاه پرس و تنظیم چرخ های فشار در روش ساخت نشان سینه، بار دیگر سطح سنگ را با قشر نازکی از صمغ عربی – بدون استفاده از اسید نیتریک می پوشانیم تا منفذهای داخل سنگ را پر کند . سپس آن را با نفت شست و شو می دهیم . بعد از خشک کردن ، پارچه ای آغشته به وایت اسپریت که ماده ای پاک کننده است روی سنگ می مالیم تا طراحی انجام شده روی بج اسم با مداد و یا با زغال طراحی و یا با مرکب به طور کلی از روی آن زدوده شود و مرکب چاپ قابل رؤیت باشد. سپس پارچه ای را که آغشته به قیر است روی سطح سنگ می مالیم تا اضافات ایجاد شده همه از بین برود. سرانجام ، سنگ مزبور را بار دیگر می شوییم تا باقیمانده های احتمالی صمغ عربی و یا دیگر مواد به کار گرفته شده از روی سطح سنگ پاک شود و طراحی انجام شده با وضوح کامل قابل رؤیت شود. در این مرحله ابتدا سنگ را دوباره مرطوب می کنیم و سپس با کمک یک غلتک چاپ ، مرکب را روی طرح می کشیم و تیراژ مورد نظر خود را به دست می آوریم.
ناگفته نماند که معمولاً اولین تیراژهای ساخت نشان سینه فلزی در روش بج به خوبی جواب نمی دهند ، اما پس از گرفتن یک یا دو نمونه آزمایشی ، مرکب چاپ با سطح سنگ هماهنگ تر می شود و نتیجه بهتری از نمونه های چاپی به دست می دهد. همچنین ، زمانی که اثری رنگی را روی چند سنگ به کار می گیریم ، سنگ های بعدی ساخت بج نیز به همین ترتیب مورد استفاده قرار می گیرند.
طراحی با مدادها و ابزارهای مخصوص لیتوگرافی
طبق شواهد تاریخی ، شیوه لیتوگرافی ابتدا با ابزارهای مدادی و چندی بعد با قلمو و مرکب شکل گرفته و سرانجام ، هنرمندان چاپگر از مواد دیگری مانند زغال طراحی نیز استفاده می کردند . بی تردید زنفلد ، مخترع این شیوه نیز از ابزار مدادی ، بعد از کنار گذاشتن شیوه تیزابی ، برای نوشتن نت های موسیقی و چه بسا حروف روی سنگ بهره می گیرد و طرح های خود را روی کاغذ برای انتقال بر سنگ می کشید، روی این ماده می نشاند. مواد مورد استفاده در شکل گیری نوک و یا مغز مداد لیتوگرافی شامل موادی چون صابون ، پیه ، موم ، دوده و همچنین گوم لاک ( چسب لاکی ) و پیکمنت ( رنگدانه) بوده است و امروز نیز کارخانه هایی وجود دارند که به تنوع این گونه مواد افزوده اند ، مدادهایی که از کیفیت نرم تا سخت در روش ساخت بج و نشان فوری را در بر می گیرند و نسبت به نیاز هنرمند، از خطوط کم رنگ تا پر رنگ و بافت های نرم و لطیف تا ایجاد بافت های خشن و به سایه روشن های ضروری پاسخ می دهند. اجمالاً به خواص بعضی از موادی که در این گونه موادها به کار رفته اشاره می شود :
الف) صابون : برای به وجود آوردن کیفیت نرم و تا حدودی لغزنده به کار گرفته می شود و در آب پراکنده می شود. اما در برخی از مدادها، مواد غیر قابل حل در آب ، خود به جای مواد صابونی نوعی اسید چرب می سازند.
ب ) پیه : شامل اسید چرب است و در آب حل می شود. مدادهای چرب قابل حل در آب به ثابت شدن غلظت مواد قلیایی در ترکیبات صابون کمک می کنند.
پ) موم : به منظور سختی و سفتی زغال مداد به کار گرفته می شود، دارای اسید چرب است و به استحکام نوک و یا مغز مداد یاری می رساند.
ت) دوده : برای تمایز خطوط طراحی شده از یکدیگر و سطوح آن به کار گرفته می شود.
ث) گوم لاک : ماده نسبتاً غلیظ آن چسبندگی مواد تشکیل دهنده مغزی مداد را بر عهده می گیرد و تا حدودی سبب سفتی و استحکام نوک مداد در طراحی می شود ، به ویژه زمانی که هنرمند نیاز به فشار بیشتری دارد.
ج) پیکمنت: استفاده از رنگ دانه و یا به دیگر سخن ماده ای رنگین برای رؤیت طراحی در حین عمل .
استفاده از مرکب لیتوگرافی در بج سینه : به صورت جامد یا مایع
بعد از مدادهای لیتوگرافی ، هنرمندان از قلم مو و مرکب لیتوگرافی بهره می گیرند ، چرا که با گذاشتن لخته رنگ در این تکنیک ، روی سطوح ، تفاوت بسیاری نسبت به آثار خلق شده با مدادهای مزبور دارد. در این شیوه ، هنرمندان چاپگر بیشتر از اینکه از عنصر خط ، آن هم به صورت یکنواخت و هاشورهای موازی ، متقاطع و دوار ، بهره گیرند و سایه روشن های خود را به اجرا درآورند، از تاش های سیاه و سفید و رنگی که با قلم مو می گذارند سود می جویند که بی تردید فضایی کاملاً متفاوت نسبت به آثار مدادی را ارائه می کند .
البته این امکان نیز وجود دارد که چاپگر از نوک قلم مو و یا قلم های فلزی که خاص استفاده در لیتوگرافی است آثاری همچون مدادهای لیتوگرافی برچسب فلزی و روش ساخت نشان سینه را ارائه کند و یا بالعکس با بهره مندی از تنوع مدادها، سطوح گسترده ای را به وجد آورد. در واقع حضور قلمو ، آن هم به صورت نازک و کلفت و یا گرد و پهن و مرکب مایع در این عرصه نقشی دیگر ایفا می کند و هنرمندان ، تنها به ایجاد سطوح پهن و گسترده نسبت به خطوط نازک و باریک مداد اکتفا نمی کنند، بلکه استفاده از مداد که وسیله ای کاملاً سخت و محکم است در تقابل با نرمش و انعطاف پذیری قلم مو قرار می گیرد و نه تنها به یکباره سطوحی پهن و باریک را در کنار هم به نمایش می گذارند، بلکه جامد بودن مداد و نداشتن انعطاف پذیری ، فنریت و نرمی در تضاد با ریختن ، ریزش و پاشیدن مرکب است که بافت های متنوع تری را به وجود می آورد. به همین علت ، اثر گذاری آن در شکل دهی به فضای اثر ، اهمیت ویژه ای می یابد. مرکب مایع با تربانتین و یا بهتر از آن با لیتوتین که ماده ای قوی تر و فرار تر از تربانتین است رقیق می شود و غلیظ بودن آن تأثیر عمیق تری در سوپر و یا به دیگر سخن سنگ آماده شده به منظور گرفتن تیراژ از خود باقی می گذارد.
