ساخت پلاک و بج سینه با قالبگیری
کارگاه ساخت بج سینه یا نماد سینه تبلیغاتی ممکن است در انواع و اقسام مختلف و با اندازه ها، مواد و فرآیندهای تولید متنوعی وجود داشته باشد. این کارگاه‌ها معمولاً متخصصین و تکنیسین‌های ماهری دارند که در زمینه طراحی، تولید، و ساخت بج سینه فعالیت می‌کنند. مراحل تولید بج سینه عموماً عبارتند از:
- طراحی و گرافیک: این مرحله شامل طراحی و گرافیک بج سینه است که می‌تواند توسط تیم طراحی کارگاه یا توسط مشتری انجام شود. طراحی شامل انتخاب شکل، اندازه، رنگ، و نوع مواد بج سینه می‌شود.
- برش و خم کردن فلز: پس از طراحی، مرحله بعدی برش و خم کردن فلز است. این مرحله شامل برش قطعات فلزی به اندازه و شکل مورد نظر و خم کردن آنها به شکل هندسی صحیح برای ساخت بج سینه است.
- جوش و اتصال: در بعضی از مدلها و طرح‌ها، جوش و اتصال قطعات فلزی ممکن است نیاز باشد. این مرحله شامل جوش دادن و اتصال دائمی قطعات فلزی به یکدیگر برای ساختار نهایی بج سینه است.
- تمیزکاری و تکمیل: بعد از جوش و اتصال، قطعات فلزی بج سینه تمیزکاری و پالیش می‌شوند تا به یک تمامیت و شکل نهایی برسند. این مرحله شامل برس کردن، جلا دادن، و پالیش کردن سطوح فلزی است.
- نصب قطعات مکمل: در بعضی از موارد، بج سینه ممکن است قطعات درست به هم متصل نشود که به همین دلیل باید کاملا بازرسی شود .
برای قالبگیری دستی در کارگاه ساخت بج سینه با مدل های ، چوبی ، فلزی ، پلاستیکی و نظایر آن از درجه استفاده می شود و بستگی به چگونگی سطح جدایش مدل دو تا چند درجه به کار می رود. به عنوان مثال برای قالبگیری مدلهای دو پارچه از دو لنگه درجه استفاده می شود که یکی از نیم درجه زیری ودیگری از نیم درجه رویی می گویند.
قالبگیری زمینی روباز
ماسه الک شده را در داخل گود زمین ریخته و می گویند و یا اینکه ماسه را به داخل گود زمین شوت می کنند، پس از انجام یکی از عملیات فوق سطح ماسه را به وسیله تسمه (شمش) صاف و تراز سپس مدل را با فشار در داخل آن فرو برده و آن را قالبگیری می کنند.
مدل هایی که برای قالبگیری به روش روباز به کار می روند باید دارای سطح یکنواخت باشند ( سطح رویی مدل در یک خط مستقیم باشد ) قالبگیری زمینی روباز یک روش بسیار قدیمی است و امروز از آن بیشتر برای ریخته گری کارگاه پلاک ساز قطعات کم ارزش نظیر قاچاق ها ، آرماتورها و امثال آنها استفاده می کنند .
قالبگیری زمینی رو بسته
تفاوت آن با قالبگیری زمینی روباز بهکار بردن یک لنگه درجه است و یا به عبارت دیگر ، در قالبگیری زمینی رو بسته قالب زیری را زمین و قالب رویی را درجه تشکیل می دهد، مدل هایی که برای قالبگیری با این روش به کار می روند، اسکلتی ، شابلونی و یا تو خالی هستند، مدل های بزرگ اسفنجی را نیز با این روش قالبگیری می کنند موادی که برای قالبگیری پلاک فلزی به کار می روند ماسه یا سیمان است ، برای فشرده کردن مواد قالبگیری از روش های شوت کردن و یا کوبیدن استفاده می شود. قالب رویی باید مجهز به سیستم راهنما باشد تا در هنگام قرار دادن قالب رویی به روی قالب زیری جابه جایی رخ ندهد زیرا جابه جا قرار گرفتن قالب باعث پله دار شدن قطعه می گردد.
قالبگیری با مواد روان
مدل های ذوب شونده ( مدل های یکبار مصرف ) را به وسیله مواد روان قالبگیری می کنند زیرا که جنس این گونه مدل ها اسفنجی بوده و قابلیت قالبگیری به وسیله ماسه را ندارند چون در اثر ریختن ماسه روی مدل و کوبیدن آن امکان خراب شدن مدل وجود دارد. علاوه بر آن در کارگاه ساخت بج سینه ، ماسه نیز می تواند مانند سیمان کلیه نقاط مدل را پر کند، مواد خمیری قابلیت روانی خوبی داشته و به خوبی به یکدیگر فشرده می شوند و پس از خشک شدن استحکام کامل خود را به دست می آورند، چنانچه مدل کوچک باشد آنرا در مواد خمیری فرو برده و عمل قالبگیری را انجام می دهند و چنانچه مدل بزرگ باشد بر عکس مواد خمیری را روی آن می ریزند.
روش های قالبگیری با مدل های مخصوص
برای قالبگیری قطعات بزرگ بج سینه از مدلهای مخصوص مانند شابلون های دورانی ، شابلون های کششی ، مدل های اسکلتی و نظایر آن استفاده می شود. همچنین در هنگام قالبگیری مدلهای ذوب شونده گاهی اوقات از مدل های مخصوص نیز استفاده می شود. قالبگیری با اینگونه مدلها دستی بوده و نسبتاً مشکل می باشد . امروز قالبگیری با مدلهای شابلونی تقریباً جای خود را به مدلهای اسفنجی داده است و برای ریخته گری قطعات متوسط و نسبتاً بزرگ به جای استفاده از شابلون از مدل های اسفنجی استفاده می شود.
قالبگیری شابلونی کششی
این روش قالبگیری در کارگاه ساخت بج سینه مخصوص قطعاتی است که طویل بوده و در طول خود شکل ثابتی داشته باشند به طور معمول قطعاتی با روش شابلونی کششی قالبگیری می شوند که دقت آنها زیاد نباشد ، البته قطعات بزرگ معمولاً دقت ابعادی کمتری دارند.
قالبگیری ماشینی
زمانی که بخواهند قطعات کوچک و متوسط را با کیفیت خوب و تعداد زیاد تولید نمایند از قالبگیری ماشین استفاده می کنند.
مزایا :
الف- در قالبگیری دستی تمیز کردن و پرداخت کردن قطعه ریختگی کارگاه پلاکساز باعث اتلاف وقت می شود، در قالبگیری ماشین صرفه جویی در زمان باعث ارزان تمام شدن قطعه ریختگی می گردد.
ب- دقت فوق العاده زیاد قالبگیری ماشین نسبت به قالبگیری دستی ، زیرا که در قالبگیری دستی مدل را لق کرده و این حرکت باعث تغییر اندازه در قطعه می شود.
ج- کیفیت خوب قالبگیری ماشین باعث تمیز ریخته شدن سطح قطعه می شود.
د – سیستم اتوماتیک قالبگیری دقت فوق العاده ای دارد که باعث صرفه جویی در مواد قالبگیری شده و دور ریز کم شود.
ه – با در نظر گرفتن مقدار کم تراش ، زمان کمتری برای تراشیدن قطعه ریختگی مورد نیاز است و فلز مذاب کمتری نیز مصرف می شود.
جنس مدل های صفحه ای معمولاً از فلزات ریختگی نظیر چدن ، فولاد و آلیاژهای آلومینیوم برنز و یا مواد پلاستیکی نظیر آرالدین ها در نظر گرفته می شود، هزینه ساخت مدل های صفحه ای بیشتر از مدل های چوبی و مدلهایی که برای قالبگیری دستی در کارگاه ساخت بج سینه ساخته می شوند تمام می شود. تشکیلات ماشینهای قالبگیری نیز بسیار گران قیمت تمام می شود، هزینه هر سیستم قالبگیری بستگی به نوع قطعه و تکنولوژی ریخته گری متفاوت است و رابطه مستقیم با تولید زیاد قطعه ، سرعت قالبگیری و ریخته گری دارد.
روش های فشرده کردن
در قالبگیری دستی فشرده کردن و کوبیدن ماسه در تولید کننده بج سینه بستگی به نوع قطعه و تکنولوژی ریخته گری دارد ، شل یا سفت کوبیدن ماسهه به طور دلخواه پ انجام می شود، در حالی که در قالبگیری ماشینی امکاناتی وجود دارد که این کار را به طور اتوماتیک تنظیم و انجام می دهید. روش های فشرده کردن در قالبگیری ماشینی عبارتند از :
الف) فشرده کردن به روش نوسانی ب ) فشرده کردن با پرس ج ) فشرده کردن به روش نوسانی پرسی د) فشرده کردن به روش کوبشی ه ) فشرده کردن به روش مکشی و) فشرده کردن به روش گریز از مرکز
قالب های دائمی
جنس قالب – تولید قالب از طریق ریخته گری در کارگاه ساخت بج سینه بسیار مقرون به صرفه است و در هر مرحله که امکان تولید قالب از طریق ریخته گری وجود داشته باشد این روش مورد استفاده قرار می گیرند و هنگامی که طرح قالب و یا نوع کاربرد آن از طریق ریخته گری قابل ساخت نباشد از طرق دیگر شکل دادن فلزی برای ساخت آن استفاده می کنند، در چنین مواردی چدن با ترکیبات مختف آلیاژی مناسب است برای قالب های منفرد شمش و یا برای قالب های دائمی با نیروی وزنی در حالی که مس برای قالب هایی که با سرد می شوند و یا فولاد ، برای قالب های تحت فشار به کار می روند.
