بج اسم | بج سینه،پلاک فلزی،لوح تقدیر، تابلو فلزی |گروه پلاک ساز|

تاریخچه اسیدشویی بج

بج سینه تبلیغاتی با طرح اسم، یکی از شیوه‌های جذاب و مؤثر در تبلیغات شرکت‌ها و برندهاست. در این روش، نام برند یا شرکت به همراه طرح گرافیکی و جذابیتی که به آن اضافه می‌شود، بر روی بج سینه قرار می‌گیرد. این نوع بج سینه تبلیغاتی به دلیل داشتن نام و لوگوی شرکت، می‌تواند در تشخیص برند و ایجاد هویت برند موثر باشد و به عنوان یک ابزار تبلیغاتی موثر و ماندگار شناخته می‌شود.

استفاده از بج سینه تبلیغاتی با طرح اسم، علاوه بر اینکه امکان تبلیغ برند را فراهم می‌کند، به دلیل سادگی و قیمت مناسب، در هر نوع فعالیت تبلیغاتی و تبلیغاتی میدانی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. همچنین، این نوع بج سینه تبلیغاتی در محیط‌هایی که تعداد بازدیدکنندگان بالاست مثل نمایشگاه‌ها، جشنواره‌ها و کنسرت‌ها، بسیار موثر و قابل توجه است.

در روش ساخت بج اسم مرکب جامد ، با آب مقطر ، هم پاک می شود و هم رقیق می شود و تأثیری ضعیف تر از مرکب مایع در سوپر دارد و حالتی آبرنگی را رائه می کند، در صورتی که مرکب مذکور را اگر داخل ظرفی فلزی بگذاریم و روی یک وسیله برقی چون هیتر حرارت دهیم ، پس از چند دقیقه مرکب جامد شکلی مایع به خود می گیرد که برای شیوه لوی ضرورت دارد.

طراحی با مداد زغالی و قلم فلزی ، با مرکب چین یا مرکب های دیگر

در لیتوگرافی ، نه تنها هنرمندان چاپگر از مدادهای گوناگون لوله ای شکل مخصوص این شیوه که نرم ترین و پر رنگ ترین آن ها شماره 5 و سخت ترین و کم رنگ ترین آن شماره صفر است و از قلموهای گوناگون مانند گرد و پهن ، به درجات مختلف و مرکب های سیاه و سفید و یا رنگی بهره می گیرند ، بلکه از مدادهای زغالی مکعب شکلی که از همان مواد ساخته شده اما در آن ها از دوده و مواد زغالی معروف به شاربونل بیشتر از بقیه مود استفاده می شود سود می جویند و از این گونه مدادهای زغالی که همچون زغال طراحی عمل می کند و همان فضای طراحی را روی کاغذ نقش می کند ، در فضای لیتوگرافی به وجود می آورد ، استفاده می کنند.
از قلم فلزی نیز که نوک آن تاب برداشته و به گونه ای خاص کج شده است و می توان آب ، مرکب و رنگ را در خود نگه دارد و در طراحی ، سنگ را مرطوب و یا آغشته به مرکب و رنگ کند استفاده نماید و اینکه قلم فلزی بتواند روی سنگ لیتوگرافی حرکت کند و با پیچ و تاب خود خطوط سیال و شناوری بج اسم را ایجاد کند و در مسیر خط کشیده شده منقطع و یا تکه تکه نشود ، قبل از طراحی سنگ را بیشتر از معمول صیقل می دهند که همچون سطح شیشه و یا آینه لغزنده باشد. اما برای استفاده از مرکب چین با با قلم مو و یا مرکب های دیگر نیازمند چنین سطح صیقلی ای نیستند.

به کار گیری لوی روی فلز و سنگ لیتوگرافی

حالت و ویژگی های لوی را می توان به طرق گوناگون به دست آورد. در واقع لوی تحولی بود که برای اولین بار در قرن هجدهم به وقوع پیوست و هنرمندان ویژگی های آن را به صورت مجزا و یا با در آمیختن با تکنیک های مختلف به کار بستند که امروز نیز همچنان مورد استفاده قرار می گیرد . در این تکنیک ابتدا طرح و یا تصویر مورد نظر را به صورت کم و بیش تیره روی مس با یک قلموی پهن ترسیم و سپس آن را به شیوه اچینگ ولی تا حدودی ضعیف گود کرده اند و به جای اینکه از مرکب و آب بهره گیرند، از اسید ساخت نشان سینه استفاده می کنند ، بدین ترتیب که پس از قرار دادن اسید روی فلز ، فوراً فلز را بلند می کنند تا اسید فلز را بیش از اندازه گود نکند ، بلکه اسید ریخته شده در ساخت بج اسم بتواند مس را از حالت صیقلی به در آورد و به آن حالتی مات بدهد. در حقیقت با برداشتن حالت صیقلی از فلز ، سطح آن کم و بیش بافت دار می شود و می تواند تن رنگی را که مثل یک پرده رنگ است در بطن بافت های خود ف به صورت نیم پرده رنگ سبک در خود نگه دارد. سپس می توان این عمل ( یعنی مجدداً ریختن یک قطره اسید روی سطحی که می خواهیم تیره تر شود ) را تکرار کرد.

قابل ذکر است که اسید نخستین بار سطح مورد نظر را به اندازه کافی گود ، خشن و یا بافت دار نمی کند و رنگ نیز روی آن بیش از اندازه نمی ماند ، چرا که فرورفتگی و برآمدگی ایجاد شده نسبت به کیفیت اسید ساخت بج سینه به کار گرفته شده متغیر است و یکبار برداشتن اسید با قلموهمان سطح را اسیدی کرد تا تیرگی های لازم به دست آید. این کار بسیار سخت است ، هر چند هنرمندان ناگزیر آن را انجام دهند. همچنین در حین کار ، اسید مورد استفاده ، پیش تر از آنکه به فلز حمله کند ، به قلمو حمله می کند و موهای قلمو به موهای شیشه ای سخت و خشک تبدیل می شوند. با اینکه وصف ، این مشکلات سبب آن نشده تا پیکاسو و هنرمندان دیگر آن را کنار بگذارند ، بلکه این شیوه را نیز با شیوه های دیگر در آمیخته اند. بدین منظور ، ابتدا از شیوه آکوانتیت و دانه های ریز آن که به صورت پودر است بهره می گیرند ، هرچند دانه های منظم آکوانتیت را در فضای آثارشان ملال آور و کسل کننده می بینند. همچنین در این کار از روش شکر و خمیری که با نمک قاطی شده پیروی می کنند، چرا که که لوی با قلمو حرکتی را به وجود می آورد که از شیوه های دیگر انتظار نمی رود.
لوی به روی سنگ بج اسم یا روش ساخت نشان سینه نیز اهمیت ویژه ای دارد. در این روش ، ابتدا باید سنگ را با شن 240 سابید و تمامی آثار قبلی را از روی آن زدود و با یک قلمو و مرکب روی سطح صیقل یافته آن به کار پرداخت. صیقل دادن سنگ سبب سیالیت و شناور شدن مرکب می شود و حرکت های اتفاقی را در خود پرورش می دهد. از این رو آثاری که با این شیوه به وجود می آیند بی تردید غیر قابل تقلید و کپی هستند. آنچه از لوی انتظار می رود رسیدن به فضایی آبرنگی است که با روش دمی تن به اجرا در می آید.

ریختن و پاشیدن مرکب چاپ روی ماتریس

در اوایل قرن حاضر ، تعدادی از هنرمندان شیوه ای را به وجود آوردند که ضمن داشتن تفاوت هایی با شیوه آکوانتیت با هم قابل قیاس اند. در شیوه آکوانتیت هنرمندان پودر کلوفن را به صورت گرد و غبار و البته در محفظه ای سر بسته در می آورند و روی بافت های مختلف می شوند ، چون پودر مزبور را به شکل ذرات معلق در هوا ( در محفظه ای سر بسته ) پراکنده می کنند که آهسته و آرام اما با نظمی خاص روی سطح پلیت نشان فوری می نشیند و حالتی کاملاً یکدست را به وجود می آورند. ولی در شیوه جدید که به کرشی شهرت دارد ، هدف هنرمندان ریختن و پاشیدن مرکب است روی پلیت و در اجرای آن هیچ گونه نظمی در نظر گرفته نمی شود.